Zastrzeżenie: Ta aplikacja nie jest powiązana z żadną jednostką rządową ani nie jest jej reprezentatywna. Jest to prywatna platforma stworzona do celów edukacyjnych. Wszelkie informacje lub usługi udostępniane przez tę aplikację nie są zatwierdzane ani sankcjonowane przez żaden organ rządowy. Źródło treści: https://lddashboard.legislative.gov.in/actsofparliamentfromtheyear/indian-evidence-act-1872

Indyjska ustawa o dowodach, pierwotnie uchwalona w Indiach przez Cesarską Radę Legislacyjną w 1872 r. podczas Rajdu Brytyjskiego, zawiera zbiór zasad i pokrewnych kwestii regulujących dopuszczalność dowodów przed indyjskimi sądami.

Indyjska ustawa o dowodach, określona jako ustawa nr. Ustawa nr 1 z 1872 r., zwana indyjską ustawą o dowodach z 1872 r., ma jedenaście rozdziałów i 167 sekcji i weszła w życie 1 września 1872 r. W tamtym czasie Indie były częścią Imperium Brytyjskiego. Przez ponad 125 lat od wejścia w życie indyjska ustawa o dowodach zasadniczo zachowała swoją pierwotną formę, z wyjątkiem pewnych wprowadzanych od czasu do czasu zmian.

Poprawki:

Ustawa o zmianie prawa karnego z 2005 r

Uchwalenie i przyjęcie indyjskiej ustawy o dowodach było przełomowym środkiem sądowym wprowadzonym w Indiach, który zmienił cały system pojęć dotyczących dopuszczalności dowodów w indyjskich sądach. Do tego czasu zasady dowodowe opierały się na tradycyjnych systemach prawnych różnych grup społecznych i społeczności Indii i były różne dla różnych osób w zależności od kasty, społeczności, wiary i pozycji społecznej. Indyjska ustawa o dowodach wprowadziła standardowy zbiór przepisów mających zastosowanie do wszystkich Hindusów.

Ustawa opiera się głównie na solidnej pracy Sir Jamesa Fitzjamesa Stephena, którego można nazwać ojcem założycielem tego wszechstronnego aktu prawnego.